Home
Kitabın Takriz kısmı:
“İçinde ruh olmayan bir edebiyat heykeli inşa etmekten ise, ruhu olan bir sivrisinek yapabilmeyi tercih ederim. İlham, ruhtur. Ruhu olan yazılar canlıdır ve canlandırır; diğerleri görkemli de olsa birer kadavra, birer mumyadır. Beynin kurgulama teknikleri ile mükemmel kalem-kurgu yazıları karalamaktansa, bir paragraflık ilhamı, bir cümlelik ilham vecîzesi yazabilmeyi yeğleyişim bundan. Diriltici olan kuramlar veya kurgular değil, hakikatlerdir. Kalemden sızan kalbin ilham bengisuyu, okuyuculara kan bağışıdır, can üfleyişidir. O bakımdan körpe kalemlerin gönül yazılarını takdire şayan bulurum, zevkle okurum. Zira denemesinin merkezinde atan bir kalp vardır, cümlelerinin damarlarında akan sıcacık bir kan, çehresine akseden albenili bir canlılık vardır.”
“Duygu-Düşünce Günlüğüm”e düştüğüm bu notların, gün gelip bir “takriz”in mukaddimesi olacağını nereden bilebilirdim? Münkeşifi takdir, inkişâfı teşvik istikametinde. Elinizdeki “İlk Cemre” genç bir kalemin ilkbaharını müjdeleyen ilk çiçeği. Şekil ve muhtevasında ilk’liğin tazeliği… Şüphesiz ilk’lerin insan hayatında çok özel bir yeri olur. Hatırası da ona göre ömürlüktür. İstikbal adına ümit vaadeden bir filizin ilk hâtırasında bir hayat boyu hep bir yâd-ı cemîl olarak yaşamak gibi bir güzelliği reddetmeyi dahi göze alabilecek kadar, kendimi takdim yazmaya liyakatsiz bulduğumu itiraf etmeliyim. Ne var ki nahif bir gönlün samimâne talebini, sıradan bir iman ve amel fakiri olarak reddedip incitmeyi de göze alamadım. Belki mütekâbil sevgi “hayır”ı kaldırmadığı için “evet”e mecbur kaldım, bilemiyorum.
Bildiğim tek şey: Gelen neslin hüsnüzanlarını kırmamak suretiyle hayır dualarına mazhar kalma ve musallada hüsn-ü şehadetleri ile huzur-u ilahîye uğurlanma ideal kristalini kırmamaya âzâmî özen gösterme mecburiyetinde ve ihtiyacında olduğumdur. Kaderin bir taltif ve tavzifi olarak İngiltere’de bulunduğum 2001-2006 yılları arası, değişik platformlarda koşuşturmalarına şahit olduğum, yer yer organize ettiği programlara mingayri haddin konuşmacı olarak katıldığım ve güncelin ateşlediği bazı hissiyât ve efkârını deneme yazılarından muhtelif vesilelerle okuduğum kıymetli nur kardeşim Birol Topuz beyi bu ilk göz nuru sebebiyle tebrik ediyor, kaleminin hakka tercüman olarak rıza-i ilâhîye nâiliyetine zerîa olmasını diliyorum.
“İçinde ruh olmayan bir edebiyat heykeli inşa etmekten ise, ruhu olan bir sivrisinek yapabilmeyi tercih ederim. İlham, ruhtur. Ruhu olan yazılar canlıdır ve canlandırır; diğerleri görkemli de olsa birer kadavra, birer mumyadır. Beynin kurgulama teknikleri ile mükemmel kalem-kurgu yazıları karalamaktansa, bir paragraflık ilhamı, bir cümlelik ilham vecîzesi yazabilmeyi yeğleyişim bundan. Diriltici olan kuramlar veya kurgular değil, hakikatlerdir. Kalemden sızan kalbin ilham bengisuyu, okuyuculara kan bağışıdır, can üfleyişidir. O bakımdan körpe kalemlerin gönül yazılarını takdire şayan bulurum, zevkle okurum. Zira denemesinin merkezinde atan bir kalp vardır, cümlelerinin damarlarında akan sıcacık bir kan, çehresine akseden albenili bir canlılık vardır.”
“Duygu-Düşünce Günlüğüm”e düştüğüm bu notların, gün gelip bir “takriz”in mukaddimesi olacağını nereden bilebilirdim? Münkeşifi takdir, inkişâfı teşvik istikametinde. Elinizdeki “İlk Cemre” genç bir kalemin ilkbaharını müjdeleyen ilk çiçeği. Şekil ve muhtevasında ilk’liğin tazeliği… Şüphesiz ilk’lerin insan hayatında çok özel bir yeri olur. Hatırası da ona göre ömürlüktür. İstikbal adına ümit vaadeden bir filizin ilk hâtırasında bir hayat boyu hep bir yâd-ı cemîl olarak yaşamak gibi bir güzelliği reddetmeyi dahi göze alabilecek kadar, kendimi takdim yazmaya liyakatsiz bulduğumu itiraf etmeliyim. Ne var ki nahif bir gönlün samimâne talebini, sıradan bir iman ve amel fakiri olarak reddedip incitmeyi de göze alamadım. Belki mütekâbil sevgi “hayır”ı kaldırmadığı için “evet”e mecbur kaldım, bilemiyorum.
Bildiğim tek şey: Gelen neslin hüsnüzanlarını kırmamak suretiyle hayır dualarına mazhar kalma ve musallada hüsn-ü şehadetleri ile huzur-u ilahîye uğurlanma ideal kristalini kırmamaya âzâmî özen gösterme mecburiyetinde ve ihtiyacında olduğumdur. Kaderin bir taltif ve tavzifi olarak İngiltere’de bulunduğum 2001-2006 yılları arası, değişik platformlarda koşuşturmalarına şahit olduğum, yer yer organize ettiği programlara mingayri haddin konuşmacı olarak katıldığım ve güncelin ateşlediği bazı hissiyât ve efkârını deneme yazılarından muhtelif vesilelerle okuduğum kıymetli nur kardeşim Birol Topuz beyi bu ilk göz nuru sebebiyle tebrik ediyor, kaleminin hakka tercüman olarak rıza-i ilâhîye nâiliyetine zerîa olmasını diliyorum.
