Keloğlan ve Sihirli Taş

Bir varmış, bir yokmuş. Allah’ın kulu çokmuş. Evvel zaman içinde bir
Keloğlan varmış. İhtiyar ve yoksul annesi, bu biricik oğlunu “Kel
oğlum,keleş oğlum” diye severmiş.
Günlerden bir gün Keloğlan annesinden izin alıp balık tutmaya gitmiş.
Belki bir kaç balık yakalarım. Anacığımla pişirir, yeriz. Aç karnımızı
doyururuz” diye düşünüyormuş.
Irmağın kenarına gelip oltasını salmış. Öğleye doğru kocaman bir balık tutmuş…..